پارك ملي گلستان : پارك ملي گلستان موزه زنده اي است كه مجموعه متنوعي از جوامع گياهي و جانوري را در خود جاي داده است و به عقيده برخي از متحققين، ويژگيهاي اين پارك در زمينه داشتن مناطق زيست متنوع جنگلي و استيپي، متشكل از كليه گياهان و حيوانات وحشي منحصر به فرد است كه تا حدي دست نخورده در يك محدوده نه چندان وسيع قرار گرفته است بطوريكه بدليل دارا بودن شرايط مطلوب از سوي سازمان هاي بين المللي به عنوان ذخيره گاه زيست كره به ثبت رسيده و مورد توجه خاص متحققين و دانش پژوهان و علاقه مندان به طبيعت است.
به علاوه، به دليل موقعيت خاص جغرافيايي، شرايط اقليمي، چشم انداز ها، و مناظر طبيعي متنوع، جاذبه ي توريستي و تفرجگاهي فوق العاده داشته و همه ساله مورد بازديد و استفاده تعداد زيادي از مردم شهرها و روستاهاي استان هاي هم جوار و مسافرين و بازديدكنندگان از نقاط دور دست كشور و حتي خارج از كشور قرار مي گيرد . بطور كلي پارك ملي اهداف چند گانه اي را تعقيب مي نمايد كه به دين قرارند : 1ـ نگهداري و حفاظت وسعت و تنوع ژنتيكي و دست نخوردگي جوامع زيستي گياهان و جانوران در اكوسيستم هاي طبيعي و يا در مناطقي كه كمتر مورد تعرض قرار گرفته اند ، به عنوان ميراث هاي طبيعي . 2ـ مطالعه مسايل زيست محيطي و بررسي هاي اكولوژيكي به عنوان الگويي جهت مقايسه تطبيقي با مناطقي كه مورد تخريب واقع شده وقسمتي از اجزاي تشكيل دهنده آن از بين رفته اند ، جهت تهيه و تدوين اصول مديريت منابع طبيعي براي پايداري فرايندهاي اكولوژيكي و سيستم تامين حيات . 3ـ فراهم نمودن تسهيلاتي جهت آموزش و تربيت افراد براي ارائه نمونه كار اكوسيستم ها كه كمتر دست خوش تغييرات و دگرگوني قرار گرفته اند . 4ـ بهره برداري هاي چند جانبه آموزشي، علمي، پژوهشي، فرهنگي و تفرجي باكمترين اختلال در نظام طبيعي زيستگاه ها و اكوسيستم هاي طبيعي و استفاده از اين بهره وري ها جهت پيدا كردن مطلوب ترين روش علمي و عملي در اداره منابع طبيعي . تاريخچه ، موقعيت جغرافيايي و اقليمي : پارك ملي گلستان در فاصله 45 كيلومتري شرق مينودشت و 150 كيلومتري شرق گرگان در استان گلستان واقع شده است . سيماي كلي اين پارك كوهستاني بوده و در فاصله 34 دقيقه ، 16 دقيقه ، 37 درجه تا 00 ، 31 دقيقه ، 37 درجه عرض شمالي و 00 ،43 ، 55 درجه تا 45 ، 17 ، 66 درجه طول سرقي قرار گرفته و مساحت آن 91895 هكتار مي باشد . اين پارك در محدوده استان هاي گلستان ، خراسان و سمنان واقع شده و مديريت آن به عهده اداره كل حفاظت محيط زيست استان گلستان مي باشد . اين پارك در 19 مرداد سال 1336 به نام منطقه حفاظت شده آلمه وايشكي تحت حفاظت كانون شكار ايران قرار گرفت، سپس در 23 بهمن سال 1340 بدون تغيير وسعت به نام منطقه حفاظت شده آلمه ناميده شد ودر 6 شهريور ماه سال 1342 تبديل به پارك ملي و سپس ، يك سال بعد يعني سال 1343 ، منطقه مذكور به پارك وحش تغيير عنوان يافت . با تغيير نام سازمان شكار باني و نظارت بر صيد به سازمان حفاظت محيط زيست ، در شهريور سال 1350 اين پارك به نام پارك ملي محمد رضا شاه تغيير نام داد و منطقه اي در شرق آن تحت عنوان منطقه حفاظت شده « قرخود » با مساحت 34000 هكتار به آن الحاق گرديده و درمنطقه موصوف تحت عنوان پارك ملي محمد رضا شاه آگهي گرديد ، بعد از پيروزي انقلاب اسلامي منطقه الحاقي قر خود از آن منفك و به طور جدا گانه منطقه حفاظت شده « قر خود » را به خود اختصاص داد . پارك ملي گلستان از نظر آب و هوايي تحت تاثير رطوبت درياي خزر بوده و جريانات ناشي از بادهاي غربي همواره رطوبت زيادي را به اين منطقه مي آورد . دامنه نوسانات بارندگي در پارك تغييراتي از 150 ميلي متر تا 800 ميلي متر نشان مي دهد . ميزان بارندگي از غرب به شرق كاسته مي شود . به طور متوسط بارش برف 17% از نزولات پارك را تشكيل مي دهد . دماي متوسط سالانه بين 5/11 و 5/ 17 درجه سانتي گراد متغيير است . دماي حداقل مطلق( 25 – ) درجه و دماي حداكثر مطلق (35 + ) درجه گزارش شده است . حيات وحش : حيات وحش پارك ملي گلستان شامل انواع پستانداران ، پرندگان ، خزندگان ، دو زيستان وآبزيان مي باشد. وجود 69 گونه پستاندار و 149 گونه پرنده و 8 گونه ماهي و تعداد متنوعي از خزندگان و دو زيستان، موجب غناي پارك گرديده اند . هم چنين حشرات متنوع پارك بسيار ارزشمند بوده كه نياز به شناسايي و بررسي بيشتر دارد. از ميان انواع مختلف پستانداران پارك مي توان ، مهم ترين آن ها از قبيل شوكا ، مرال ، قوچ و ميش ، كل و بز ، آهو ، پلنگ ،خرس ، گرگ ، روباه ، گربه جنگلي ، سمور و خوك وحشي را نام برد و در بين پرندگان ، قرقاول ، كبك ، انواع پرندگان شكاري، انواع عقاب ها، هما و انواع پرندگان شاخه نشين را به وفور مي توان مشاهده نمود. در تحقيقات انجام شده در يكي از رود خانه هاي پارك ، « مادر سو » ( دوغ ) ، گونه هايي از ماهيان از قبيل كولي ، سياه ماهي ، سس ماهي ، عروس ماهي ، قزال آلا ، رنگين كمان ، سگ ماهي جويباري ( لوچ ) شناسايي شده اند. پوشش گياهي : پوشش گياهي پارك ملي گلستان به طور عمده از رويش هاي هيركاني و ايرانو ـ توراني و اكوتون ( حد فاصل ) آن ها تشكيل يافته است . هر ناحيه رويشي ، از گستره هاي مهم پوشش گياهي ايران محسوب مي شود . در بخش غربي پارك كه ميزان ميزان بارندگي بيشتر بوده و داراي آب و هواي مرطوب و معتدل است ، جنگل هاي مناطق نيمه مرتفع هيركاني شكل گرفته اند ، در حالي كه در شرقي ترين بخش پارك ، نواحي استيپي خشك با بارندگي كم ، در بر گيرنده جوامع گياهي تشكيل دهنده خاص اين منطقه يعني از نوع عناصر رويشي هر دو گستره هيركاني و ايرانو ـ توراني در بر گرفته است و به طور عمده جوامعي از درختچه زارها و درختان سوزني برگ و مراتع كوهسري تشكيل داده است .
	مهم ترين گونه هاي جوامع جنگلي پارك عبارتند از : ممرز ، بلند مازو ، پلت ، افرا ، نمدار ، آزاد ، توسكا ، بارانك ، ال ، انواع وليك ، شير دار ، داغداغان ، ملچ و . . . است . در بخش ناحيه بينابيني پارك ، گونه هاي خاص از قبيل شير خشت ، ال ، بلند مازو ، پيرو ، ارس ، زرشك ، شير دارو . . . گسترش دارند . در مناطق پارك ، گونه هايي نظير درمنه ، كلاه مير حسن ،چو بك ها ، علف شورها و . . . رويش دارند .
مهم ترين كوه ها : مهم ترين كوه هاي پارك ملي گلستان اغلب در بخش هاي جنگلي قرار گرفته و ارتفاعات آن ها را ، بجز نقاط صخره  اي، گو نه هاي معروف جنگل هاي هيركاني مي پو شاند . از مهم ترين كوه ها مي توان ارتفاعات قرقون ، تنگه گل ، شاخا ، گلستان ، پودنعلي و يكه قد را نام برد. در ناحيه مركزي و شمال شرقي ، پوشش گياهي بيشتر بصورت درخت زار هاي پراكنده و علفزار و جنگل هاي پراكنده ارس مي باشد . ناحيه ديگر كه بدون پوشش درختي بوده، پراكندگي بسيار كوچكي در جنوب شرقي پارك ملي گلستان دارد و از طرف جنوب به دشت ميرزابايلو ختم مي شود . اين ناحيه رشته كوه هاي سرخ را به كوه هاي آلمه و گردنه ياختي كلان متصل است ، در بر مي گيرد .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: